Kakas, fűnyíró, véceszag: a falusi turizmus néha visszavág
Szerző: Szénási Miklós | szenasi.miklos@dehir.hu Közzétéve: 2014.07.20. 09:21 | Frissítve: 2014.07.21. 08:08
Debrecen – Érdemes ott nyaralni, ahol nincs hegy, tó, vár, bor vagy vizespólós mellszépségverseny? Hogyne. Bár néha nem is veszélytelen. Jegyzet.
Jó pár éve nagy divat lett a falusi turizmus. Szerte az ország kistelepülésein sokak fejében megfordult, mi lenne, ha kialakítanának egy (vagy több vendégszobát), aztán várnák az üdülni vágyókat. Ahol van hegy, víz, rendes szőlő és igazi borospincék sora, vagy valami különleges látványosság (épen maradt várkastély, szuper strand, vizes pólós mellszépségverseny stb.) ott ez könnyebben ment. De ahol semmi ilyesmi nincs, csak lapos, semmitmondó táj, szürke ég alatt szürke utcácskák (esetleg a kilátástalanságtól mogorva emberekkel), ott nehezebb feladat várt a falusi turizmussal kacérkodókra. Példa bőséggel van rá, hogy egy-egy falu milyen jól kitalálta magát. Elkezdtek fesztiválozni, ráálltak a gasztroturizmusra, összefogtak az emberek és átfestették a házakat, vagy megálmodták, mi is a hely különleges látványossága, finomsága – és ez aztán gyakran be is jött.
Néha meg nem. Persze az is tény, hogy magától semmi nem megy, az ötlet csak egy tényező, amellett nem árt némi pénz meg szerencse sem. Annak idején Szomolyában mesélte a település legszélső házában nyitott fogadó gazdája, hogy ők azért vágtak bele, mert éveken át sűrűn be-bekopogtak hozzájuk, nem tudnak-e valahol szállást a közelben. Aztán amikor a gondolatot tett követte, s kialakítottak egy rendes vendégházat, ahol akár egy busznyi diák is elfért, onnantól kezdve rájuk nem nyitotta senki az ajtót – mármint csak úgy. Pedig a közelben van bor, pince, híres borász is (Kaló Imrének hívják). Ez persze csak egy példa, de ilyen is van, volt. (S lehet is.)
Közben volt egy válság, ami némileg átrendezte a terepet. Nem mindenkinek maradt hozzá elég anyagi tehetsége, hogy utazzon. Akinek igen, az meg nem feltétlenül a magyar vidékre kívánkozik, hanem inkább a tengerpartra, görögbe, olaszba, Londonba, Madridba, ki hova. De nem szeretnék közgazdasági fejtegetésekbe bonyolódni, hiszen ennek az írásnak nem az a tárgya, hanem az, hogy mitől is lehet problémás néha a falusi turizmus, mitől dőlhet dugába a nagy terv, hogy akkor most jöjjön egy-két-három laza nap. Íme, ezek a zavaró tényezők, melyek nem feltétlenül igazak minden helyzetre, de azért elő-előfordulhatnak.
A falu meg a város között jelentős különbség, hogy a városban nincsenek állatok. A faluban viszont igen. Igazi, őrületes áloműző, amikor egy kutya kilóg valahonnan, s végiggaloppozik a főutcán. Az összes házban, ahol van eb (tehát nagyjából mindenütt) óriási össznépi vonyítás fogja kísérni. Nagyjából hajnal egytől háromig tart a műsor, amiről utólag megtudja a nyamvadt városi vendég, hogy a Betyár nevű vizsla szerelmes, és szeretett volna testi kapcsolatot létesíteni vagy a Csoki nevű kuvaszcsajjal, vagy a Mimi nevű pulival, de sajna, nemzőszerve útját állta a kerítés. Ha a vizsla haza is kullog szex nélkül hajnalban, a vendég akkor sem fog mély álomba merülni, mert hamarosan virradni kezd, és megszólalnak a kakasok. Ordenáré, állatian hangos kukorékolással üdvözlik a következő napot – miközben a városi vendég verítékezve forgolódik az ágyon.
Reggel hat óra közül aztán a kakasok is, az ebek is befejezik a műsort. Ekkor kel fel a Pista szomszéd. Pista egészen hétfő óta tudta, hogy füvet kellene nyírni, de sosem volt rá ideje, mert valami mindig közbejött: két plusz korsó sör a kocsmában, egy feszes focimeccs a tévében, valami jó kis kerti parti a sógorral. Mindig van ezer ok, hogy ne nyírjon füvet az ember. De miután felvirradt a szombati nap, s az óra reggel fél hetet mutat, amikor már világos van, de még nincs döglesztő kánikula, akkor Pista szomszéd beindítja a gépezetet és nekilendül füvet nyírni. Nagyjából kilenckor befejezi, aztán megy, készíttet magának tíz tojásból rántottát. Viszont ekkor már a nyüzsi is beindul (jó, nem úgy, mint a Campuson, mert ott azért nagyobb tömeg van, mint ebben a kis faluban), tehát semmi értelme aludni. Majd ebéd után, dönti el a turista.
Az ebéd valami bográcsos étel lesz a tervek szerint, de mivel nincs bolt a faluban, ez nehezíti a helyzetet. Húst hozott, hagyma van a kertben, paradicsom és paprika nincs. Meg kenyér sem, amit különben már a szomszéd településeken sem lehet kapni 11-kor, a legközelebbi Tesco (Auchan, Lidl, Aldi vagy Metro) pedig nagyjából 40 kilométerre van, tehát oda elautózni kicsit durva (és drága) lenne.
A falusi turizmus lényege, hogy az ember megkóstoljon valami helyi finomságot: bort, pálinkát, mézet, ilyesmit. Ám emberünk hiába lendül neki, hogy valami effélét beszerezzen, senki nem tud arról, hogy van valaki, aki eladásra is termel. Aztán kiderül, mégis van. Még díjakat is szokott nyerni. Jó drága és (mint utóbb kiderül) rettenetes rossz lőre ez, valami riasztó nevű direkttermőből. (Itt jegyezzük meg: normális turista csak a jelesebb borvidékeken próbálkozik rendes italt vásárolni. Ahol eleve kristálycukor kell a mustba, hogy beinduljon, az a „borvidék” és az a bor felejtős...)
Az ebéd némi csúszással elkészül, ám a kerti partinak hamar véget vet a Pista szomszéddal átellenben lakó Laci szomszéd, akinek a veje most ér rá, és ahogy azt egy hónapja megdumálták, meg fogják szüntetni a kerti budit. Minek, amikor van bent két „angolvéce” is a házban. Ez a munka nem elsősorban zajjal jár, hanem durva szagokkal. Ami elől lehetetlen elzárkózni a falusi üdülés céljára kialakított házban, ahol amúgy minden bútor a hatvanas, vagy a hetvenes években készült. Az ágyak porosak, nyikorgóak, a falakon dizájnos hengerminta, de azt jórészt eltakarja az autentikus subafalvédők sokasága. Ellenben vannak autós poharak, Boney M-es poszterek és egy olyan „music center”, aminek a legmodernebb egysége a dupla kazettás magnó.
Szerencsére emberünk nem vállalt többet, mint két napot, ennélfogva boldogan távozik, amint túléli a második éjszakát – kutyákkal, kakasokkal, és a szombati diszkóból (vagy falusi esküvőről) hazatérő fiatalok óbégatásával együtt.
S úgy dönt, ezek után inkább nem az olcsó (3 ezer forint per fő, per éj) verziót választja, hanem a kicsit húzósabbat. Ahol viszont esetleg aranyáron élvezheti majd a sarkon túl rókázó aranyifjak szellemesnek szánt aranyköpéseit...
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)