A doktor úr farmotoros Skodával jár
Szerző: Dehir.hu | info@dehir.hu Közzétéve: 2011.12.10. 13:30 | Frissítve: 2011.12.11. 16:34
Csaknem 220 ezer embernek nincs háziorvosa, 171 praxis betöltetlen Magyarországon. Menekülnek az orvosok? Vagy megöregedtek? És tényleg másfél év alatt jutottunk ide? Jegyzet.
Orvoshiány kezd kialakulni Magyarországon. Ezt az orvosok már évekkel korábban előre látták, illetve aki tehette, jelezte is, hogy erre lehet majd számítani. A jelzés egyik változata a kissé kockázatos nyilatkozat volt a felettesek, esetleg a sajtó felé. A másik a néma partizánkodás: elmenni például külföldre. Kezdetben ügyelni hétvégeken, akkora pénzekért, amelyhez képest a repülőjegy, meg a kinti étkezések és szállás is jelentéktelen részletnek számítottak. Aztán ha bevált, esetleg hosszabb időre, vagy végleg.
Ha gond van az egészségügyben és orvoshiány alakul ki, az részben arra is visszavezethető, hogy óriási jövedelmi különbségek vannak ezen a területen. Nem csupán egyes szakmák alulfizetettek (például az ápolónőké), de az orvos és orvos által elérhető jövedelmek között is komoly szakadék tátong. Még akkor is, ha kivesszük a hálapénz fogalmát a rendszerből. Amit persze ne vegyünk ki, mert van. Bár ez csak a szakma szűk rétegét érinti, mégis rossz fényt vet a magyar egészségügyre – s ezt nem csak a betegek gondolják így, hanem maguk az orvosok is, illetve az orvostársadalom többsége. S bár tényleg nincs értelme összevetni egy rezidens és egy nyugdíj környékén álló professzor jövedelmi lehetőségeit, de mégsem lehet úgy tenni, mintha a számok mást mutatnának, mint amit.
Másrészt lehet látni azt is, hogy a magyar egészségügy nagy általánosságban nem igazán hasonlít arra a kórházra, ahol doktor House és társai gyógyítanak. Nálunk csak a pénz, a pénz, meg a pénz hiányzik. S ha már pénz: sokat ártott az egészségügy helyzetének az egészségügyi reform is pár éve. Nyilván elsőre jó megoldásnak tűnik leépíteni vagy akár megszüntetni kórházakat, csökkenteni az ágyszámot. Egy átlagos napon valóban lehet, hogy soknak látszik a szülészeti osztályon mondjuk 20 ágy. De ha hirtelen 22 szülő nő érkezik, akkor meg azonnal kevés is lesz – hallottuk az egyszerű számtanpéldát olyan orvostól, aki ezen a területen dolgozik, s megélt már hasonlót.
S ha már reform: szintén gyakorló orvosoktól hallottuk, hogy persze, sokba kerülnek a kórházak, amikor mindennel odakeverednek a betegek. Ezért először a háziorvosi rendszert kellene megerősíteni, aztán a szakorvosi hálózatot, hogy kórházba csak az menjen, akin másutt már nem tudnak segíteni. Ez nem kis részben a politika felelőssége is. Mert amúgy mondhat bárki bármit, ha a beteg azt tapasztalja: túl sokat kell várnia, nem orvosolják a problémáit, és muszáj zsebbe nyúlnia, ha bármit is szeretne. Az elégedetlen beteg egyben elégedetlen állampolgár is, aki a voksát négyévente odateszi valahova.
Most, amikor arról olvashatunk, hogy csaknem 220 ezer magyar állampolgár él olyan településen, ahol nincs állandó háziorvos, nyilván lehet mutogatni, hogy hát igen, ezt sem oldotta meg az Orbán-kormány. A helyzet azonban nem másfél év alatt alakult ki. Ahogy a háziorvosok átlagéletkora sem 2010 óta emelkedett magasra, s ahogyan a nyugdíjba vonulók pótlása sem csak mostanában kezd több településen is nehézségekbe ütközni. Az szerintünk csak a jéghegy csúcsa, hogy 2005 és 2010 között 240 háziorvos kért hatósági bizonyítványt végzettsége külföldi elismertetése céljából. Azaz: már az előző ciklusokban lehetett látni, hogy gond lesz ezen a területen, de nem akaródzott orvosolni a helyzetet.
Mint ahogy a vidéki életnek sem segített az iskolák, a posták bezárásra, szerte az országban vasútvonalak felszámolása. Csoda-e, ha mindezek következtében kialakult egy olyan képzetünk, miszerint mindenütt jó, csak éppen falun élni nem? Hogy is lehetne ott élni, az Isten háta mögött, ahol semmi nincs: sem iskola, sem munka – ennélfogva jövő sem?
Az, hogy 171 praxisban nincs orvos, azt is jelenti, hogy az egészségügyi helyzet problémájának megoldásán túl újra kedvet kellene teremteni a falusi környezethez. Hiszen a falu valaha élhető hely volt. Munkával, lehetőségekkel, emberi közösségekkel.
Sokan emlékezhetnek a régi Menzel-mozira, Az én kis falumra. Van egy jelenet a filmben, melyben a doktor úr kanyargó kocsija volánja mögül álmodozva bámulja a tájat. Annyira eltelik a látvánnyal, hogy csak akkor kapja fel a fejét, amikor lecsúszik az útról... A doktor úr azonban ettől sem kezd őrjöngeni. A doktor úr ugyanis egy elégedett, boldog ember. A közösség kedvelt és megbecsült tagja. Valószínűleg nem multimilliomos, de azt csinálja, amit tanult, s amihez ért: gyógyítja az embereket. Otthon, a hazájában, az ő kis falujában. És farmotoros Skodával jár.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)