Visszatér Stephen King horrorbohóca
Szerző: Orosz Ferenc | info@dehir.hu Közzétéve: 2019.09.07. 09:30 | Frissítve: 2019.09.08. 20:01
Debrecen - Stephen King terjedelmes, népszerű regényének, az AZ-nak a két évvel ezelőtti adaptációja kisebbfajta trendet indított be. Kritika.
A mozinak köszönhetően a nagymester számtalan művét forgatták újra, vagy éppen rég elfeledett, korábban anyagi szempontból megfilmesíthetetlennek tűnő regényét vitték filmre, nem kis sikerrel. Mindezek után a rendező, Andy Muschietti visszatért, hogy elmesélje a történet második fejezetét: a több mint ezeroldalas könyvet ugyanis szinte lehetetlenség lett volna egyszerre filmre vinni. A végeredmény – éppúgy, mint elődje – működőképes. Szórakoztató, vicces, néhol pedig kellőképp ijesztő. A kérdés viszont felmerül egy ilyen műnél: vajon elegendő-e az, hogy egy ennyire közkedvelt író egyik legnagyobb regényének adaptációja szimplán csak “működjön”?
Lehet klasszikust vártunk, ezúttal azonban a mestermű nem adja magát, még ha élvezetes is a mozi.
Miután 27 évvel ezelőtt legyőzték a félelmetes bohócszörnyet, Krajcárost, a Vesztesek Klubjának vissza kell térnie Derry-be, hiszen a misztikus eredetű lény újra felbukkant, pont, ahogyan ígérte. A gyerekek felnőtt élete sajnos nem alakult fényesen: felnőttként is gyermekkori traumáikból született démonaikkal küzdenek. A Krajcárossal való ismételt szembenézés talán nemcsak a várost menekítheti meg a gyermekfaló átoktól, hanem hőseinknek is lehetőséget adhat az újrakezdésre.
Különösen bosszantó tud lenni, mikor egy kétségkívül szórakoztató és minőségi alkotást látunk a vásznon, mégis ott motoszkál bennünk a gondolat, hogy ez akár sokkal jobban is elsülhetett volna. Az AZ - Második Fejezet első blikkre tulajdonképpen semmivel sem nyújt kevesebbet, mint elődje. Ahogy az folytatáshoz (és a tematikához) illik, minden kicsit nagyobb, félelmetesebb és sötétebb.
Ennek ellenére a film mégsem tekinthető horrornak, szórakoztató popcornmoziként viszont annál inkább megállja helyét.
Bár a hangulat komor, ezúttal sem spóroltak a poénokkal, a telitalálat színészgárda pedig rendkívüli kémiával és lazasággal kelti életre a Vesztesek Klubját. Átérezzük a karakterek közös múltját, az együtt és a külön-külön átélt traumák súlyát, valamint az őket örökké összekovácsoló gyermekkoruk erejét. A mozi lendületes, a majdnem három óra hamar elrepül. Minden a helyén van, mégis valami hibádzik.
A probléma magából az adaptáció természetéből ered, valamint a módszerből, mellyel az alapanyaghoz közelítettek. King embert próbáló hosszúságú regénye tulajdonképpen egy allegorikus mű, melyben egy csapat felnőtt visszatér szülővárosába, hogy emlékeik felidézésével feldolgozzák gyermekkori traumáikat. Mindazonáltal kénytelenek szembenézni az amerikai kisváros sötét múltjával, melynek történelmét rasszizmus, meggyilkolt gyerekek és homofóbia szennyezi.
A címbéli AZ, vagyis Krajcáros, a bohóc, tulajdonképpen minden rossznak a gyűjtője, mely sötétségbe taszítja Derry-t.
Muschiettinek egyértelműen ketté kellett választania a könyvet, és ez jó döntés volt. Az első filmben a kiszakított, gyermekkori visszaemlékezéseket kipótolta, és egy egész történetté formálta, mely által egy spielberg-i, nyolcvanas évekbeli filmekhez való tisztelgést hozott össze. A film, bár sokszor volt darabos, valamint helyenként különálló pillanatok erőltetetten összefűzött sorozatának érződött, mégis volt annyi bája, hogy elbűvölje a nézőt. A második fejezetben azonban már kitűnik a probléma, és egyértelművé válik, hogy ez a hozzáállás teljes mértékben összezavarta a történet kontinuitását.
A film első órája, valamint fináléja nagyon jól működik: érezhető a feszültség, a Kingre jellemző rétegzett történetmesélés, valamint az elképesztően jól adagolt humor és érzelmi töltet. A történet tárgyalásában azonban érződik az onnan kiragadott visszaemlékezések hiánya, melyek az első film javát adták. Ennek következtében az írók megpróbálták ezeket a tátongó lyukakat újabb emlékfoszlányokkal kitölteni, ezek azonban (legfőképp az első mozi fényében) fölöslegesnek hatnak. Ezáltal helyenként az önismétlés is lehúzza a film lendületét, és egyre többször pillantunk majd az óránkra. Ráadásul az egyes történetszálak érzelmi csúcspontjai, revelációi emiatt vagy nem működnek, hiszen javukat már két éve láttuk, vagy teljesen értelmetlennek hatnak.
Ez a történet talán jobban működött volna egy igazán nagy költségvetésű TV-sorozatként.
Az epizodikus hozzáállás nagyon jót tett volna a történet folyamának. A pár órával hosszabb játékidőnek köszönhetően a mű egyéb rétegei és allegorikus jellege is átemelhetőek lettek volna, melyek így szinte teljes mértékben kimaradtak.
Persze nem rossz film az AZ, sőt. Ritkán látni ilyen fantáziadús ámokfutást a vásznon, ráadásul ilyen hosszban, amiért mindenképpen nagyon hálásnak kell lennünk. A gond csak az, hogy ebben a történetben sokkal több rejlett, és a készítők oldaláról minden rendelkezésre állt egy remekműhöz. Muschietti ígérte, hogy a lemez megjelenésével egy új, a két fejezetet összeolvasztó, teljesen átrendezett változatot is kapunk majd. Talán az majd igazságot tesz, addig is a filmek legalább könnyed szórakozásnak maradéktalanul megfelelnek.
A filmet szerzőnk az Apolló moziban látta. Apolló mozi, Miklós u. 1. Tel.: +36 (52) 417-847, e-mail: info@fonixinfo.hu. A pénztár nyitva hétfőtől vasárnapig: 12.45–20.45 óra. Jegyek: 2D normál – 990 Ft, 2D gyermek/diák – 890 Ft, 2D csoportos (20 fő felett) – 790 Ft, 3D normál: 1220 Ft, 3D gyermek/diák – 1120 Ft, 3D csoportos (20 fő felett) – 1020 Ft.
Kapcsolódó cikkek:Cím | dátum |
---|---|
Aki bújt, aki nem, jövünk ölni | 2019.08.31 |
Nem lehetett egyszerű gengszterfeleségnek lenni a hetvenes években | 2019.08.24 |
A hatvanas évek világát idézi meg Tarantino legújabb nagy dobása | 2019.08.17 |
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)