Ilyen képeket ritkán nézegethetünk Debrecenben
Szerző: Szénási Miklós | szenasi.miklos@dehir.hu Közzétéve: 2022.05.28. 19:20 | Frissítve: 2022.05.30. 09:01
Debrecen – Több mint 40 évet ölel át a magyar neoavantgárd egyik legfontosabb képviselőjének retrospektív kiállítása a Modemben.
A modern művészet soha nem könnyű, soha nem egyszerű, vagy általában nem az. A kortárs irodalom és a kortárs zene is erőfeszítést igényel az olvasótól és a hallgatótól, és így van ezzel a képzőművészet is. Az ne tévesszen meg senkit, hogy világunk jelentős részben a vizualitásra épül (még egy könyv nyitott oldalát is képként értelmezhetjük először, s csak azután szövegként), mert a művészetnek nem célja, feladata vagy éppen küldetése, hogy olcsón adja magát. Attól, hogy a négynegyed kényelmesebb elsőre, a jazz még bővel lehet izgalmasabb.
Fotó: Szénási Miklós
Egy olyan hétvégén, ahol Debrecenben szinte felsorolhatatlanul sok program zajlik (Drive, gyereknap, borkóstoló, mozik, koncertek stb.) nem egyszerű eldönteni, hova menjünk. (Nem kötelező természetesen sehova sem menni, nem kell jelen lenni sehol, ha valaki azt tartja jónak, csak akkor mi adja meg az élet fűszerét, igazi ízét?)
A lehetőségek sorában ott volt a Modem szombat délutáni tárlatmegnyitója is: az Alter Ego, Lakner László, a magyarországi neoavantgárd egyik legfontosabb képviselőjének retrospektív kiállítása az alkotó több mint 40 évet felölelő alkotói munkásságát mutatja be.
Az idén 86 éves Lakner jelentősége megkérdőjelezhetetlen, azzal együtt is, hogy a képzőművészet is egy folyamatosan változó, áramló óceán. Lakner életművén belül gyökeresen eltérő stílustendenciák férnek meg egymás mellett, amelyek azonban nem kizárják, hanem inkább kiegészítik egymást – olvashatjuk róla. Bizonyos művei köthetők a szürnaturalizmushoz, a pop arthoz, a fotórealizmushoz, a konceptualizmushoz, a szkripturális karakterű informel festészethez, majd egyre hangsúlyosabbá válik az életműben egy posztkonceptuális szemléletű – oldottan geometrikus, gyakran betű- és szövegalapú – festőiség.
Vizi Katalin, a Modem ügyvezetője személyes hangú köszöntőjében felidézte, számára mit jelent a megnyitón is jelen lévő művész és alkotásainak világa. Szólt arról, hogy 4 hónap munka előzte meg az 1500 négyzetméteres kiállítás megnyitóját. Fehér Dávid kurátor mesélt arról a 15 év kutatásról, melyet ez a tárlat koronázhat meg, Radnóti Sándor esztéta, irodalomtörténész pedig az emlékezet és a művészet viszonyát is elemezve vezette be a tárlat megnyitójának közönségét e folyton új utakat kereső, különlegesen nagy hatású alkotó életművébe.
A megnyitóra a fővárosból is szép számban érkeztek érdeklődők: köztük volt a Modem korábbi vezetője, Gulyás Gábor és felesége, a filozófus Széplaky Gerda, akik tömören úgy fogalmaztak: ezt a tárlatot látni kell.
Ezek persze rövid definíciók. Egy tárlatról lehet beszélni, írni, de leginkább megnézni érdemes.
Ha olvasni szeretnének róla, akkor itt bővebb információt is találnak. Ha látni is szeretnék, akkor célozzák meg a Modemet. Egy kiállítótérben ugyanis pontosan annyira más a látvány a fotókhoz és albumokhoz képest, mint amennyire más a bor is, amikor a pincében tölti poharunkba a borász, vagy otthon, a konyhában vesszük ki a palackot a hűtőből. Lehet ugyanaz, vagy majdnem ugyanaz – de az élmény mégis más.
(S bár az Alter Ego szeptember 11-ig várja a látogatókat, a látogatók ne várjanak addig...)