Skywalker kora szépen elvarrja a Star Wars-trilógia utolsó szálait
Szerző: Orosz Ferenc | info@dehir.hu Közzétéve: 2019.12.21. 14:35 | Frissítve: 2019.12.21. 14:46
Debrecen - Alig jelentették be a 2012-es felvásárlás után az új Star Wars-trilógiát, máris ott tartunk, hogy egy újabb saga zárult le. Kritika.
Ha belegondolunk, a Skywalker kora szinte már a kezdetektől fogva bukásra volt ítélve. Az alkotógárdának nem csak kilenc filmmel kellett számolnia: egy bődületes méretű, állandóan elégedetlenkedő rajongótábor, filmkritikusok hada és egy valóságos sci-fi birodalom várt rájuk. Éppen ezért attól függően, honnan közelítünk hozzá, arra a kérdésre, hogy jó-e az új Star Wars-film, mindig más lesz a válasz. A végeredmény jó is, meg nem is, de az biztos, hogy mindenki talál majd benne kedvére valót, és olyat is, ami miatt majd panaszkodhat.
Star Wars: Skywalker kora
Ezen a ponton azonban szinte csoda, hogy J.J. Abrams egy működőképes, végig szórakoztató filmet tudott összehozni.
Némi idő eltelt az előző epizód eseményei óta. Az eredeti széria legnagyobb gonosza, Palpatine császár visszatért – sőt, már a kezdetektől ő irányította az eseményeket. Az első rend újonnan kinevezett nagyvezére, Kylo Ren eszeveszetten kutatja a sith nagyurat, az egyetlen olyan tényezőt, aki veszélyt jelenthet egyeduralmára. Mindeközben Rey befejezte a jedi tréningjét, és készen áll arra, hogy az Ellenállással és régi barátaival karöltve szintén az Uralkodó nyomába eredjen. Az út során rá kell döbbenniük, hogy Palpatine jóval nagyobb veszélyt jelent a galaxisra, mint ahogyan azt először gondolták. Ha győzni akarnak, az Első Rend mellett saját démonaikkal is meg kell küzdeniük.
A fél világ rettegve várta a legújabb epizódot. A legtöbb aggodalmat a Rian Johnson által rendezett nyolcadik rész okozta. A sértett rajongók egyetlen kérdése a filmmel kapcsolatban már csak annyi maradt, hogy tűrhető lesz-e a befejezés, vagy totális a katasztrófa. Nos, akik emiatt aggódtak, azok megnyugodhattak: bár a filmben rengeteg a hiba, mégis működőképes és kifejezetten jó. Abrams karrierje során már bebizonyította, hogy ért a lendületes, látványos és elsősorban szórakoztató mozifilmek rendezéséhez. Ahogy annak idején a Mission: Impossible és a Star Trek szériákba is új életet lehelt, úgy a Star Warsnál is bizonyította rátermettségét, ráadásul nem is egyszer.
A Skywalker kora az elejétől a végéig folyamatosan pörög, megállás nélkül repít akciójelenetből akciójelenetbe.
A majdnem két és fél órás játékidő észrevétlenül és könnyedén elröppen, a sci-fi hullámvasút aspektus tehát egyértelműen megvan, ebből a szempontból a rendező jelesre vizsgázott.
Kiváltképp dicsérendő az alkotógárdában, hogy a hatalmas rohanásban még arra is maradt idejük, hogy a filmet látványában is esztétikussá, már-már művészivé tegyék. Amellett, hogy minden összecsapás magával ragadó, feszes és izgalmas, kompozíciójukban is szemet gyönyörködtetőek. Az egyik legszebb Star Wars-filmről van szó, melynek majdnem minden kockájáról érződik a művészi szándék: a tekintélyt parancsoló épületeket és csillagrombolókat szinte percenként váltják a színes-szagos bolygók és epikus tájak. A látványrendezésre való különös odafigyelés a Skywalker kora legnagyobb erénye.
A rendező egyértelműen és helyenként kifejezetten ügyesen kerekíti le a számtalan író és rendező által egyengetett, kilencrészes történetet. Külön érdemes kiemelni Rey és Kylo Ren történetét, mely kielégítő és érzelmes befejezést kapott. Párosuk kétségkívül az új trilógia szíve és lelke, Daisy Ridley és Adam Driver mindent beleadnak, közös pillanataikat öröm nézni a vásznon. Luke és Leia sztorija is szép lezárást kapott, szinte nem is érezhető, hogy Carrie Fisher sajnos már nem tudott részt venni a film elkészültében, és Oscar Isaac is végre belerázódott az Indiana Jonesra hajazó, vakmerő pilóta, Poe szerepébe.
A többiekről ugyanezt sajnos már nem mindig lehet elmondani. Abrams és írótársa, Chris Terrio sokszor érezhetően elveszettek voltak azzal kapcsolatban, hogy milyen irányba vigyék a többi karaktert, így ezek a történetszálak vagy betalálnak, vagy csak csöndesen eldöcögnek. A kedvenc droid-triónk Finn-nel és pár új figurával karöltve biztosítják a könnyed, humoros vonalat, ami azonban sokszor történetük mélyítésének rovására megy.
Több új szereplő nem tudja kellőképpen bizonyítani létjogosultságát, miközben régi, már felépített karakterek, mint például Rose, szinte alig kapnak tennivalót.
Megosztó jellege miatt félő volt, hogy Abrams igyekszik majd “kijavítani” Johnson döntéseit. Az aggodalom megalapozott volt, ugyanis ezt sajnos nem mindig sikerült elkerülni. A főgonosz, Palpatine császár visszatérése is inkább érződik egy utolsó pillanatban feldobott ötletnek, mintsem valódi kreatív döntésnek. Abramsék több helyen is görcsösen igyekeztek megfelelni a rajongóknak, hogy valahogy visszahódítsák őket és feledtessék a traumát.
Ez a megközelítés viszont nem mindig működik, a film több alkalommal is “kármentésnek” érződik. Mintha a rendező vissza szeretett volna kanyarodni oda, ahol még 2015-ben hagyta a történetét. A fordulatok és döntések néhol működnek, másutt csalódást okoznak. Ráadásul annyi régi karaktert és utalást pakoltak a filmbe, hogy a száguldó tempó közben néha alig bírjuk kapkodni a fejünket.
A sok, esetenként felesleges figura, a rajongókat kielégíteni hivatott pillanatok, egy kilencrészes történet lezárása és a törekvés egy új történet elmesélésére óhatatlanul is túlzsúfolttá és ormótlanná teszik a filmet.
A Lucasfilmnél ezúttal biztosra mentek_ nyoma sincs már a kísérletező szándéknak, itt azt kapjuk, amit elvárunk. Ez már nem a Johnson-féle, revizionista Star Wars, hanem sokkal inkább az egyszerűsített, fekete-fehér George Lucas vonal. A fordulatok is megmaradnak bizonyos keretek között, s bár vannak meglepetések, az előző rész sokkhatása hiányzik. Az viszont már egy egészen másik vita tárgya, hogy ez mennyire volt jó döntés. Én amellett vagyok, hogy egy trilógiában a középső részben érdemes inkább kísérletezgetni, játszadozni, ami ez esetben meg is történt. Az utolsó felvonás dolga az, hogy elvarrja a szálakat, és azért valamennyire önmagában is élvezhető maradjon.
A Skywalker kora sokszor pofátlanul igyekszik kielégíteni a rajongóit, és a picit skizofrén jellege miatt néha nem tudja, mi akar lenni.
Néhol az elképesztően sok expozíció, és a kipipálni való teendők mellett alig marad hely igazi történetmesélésre.
De amikor működik, akkor működik: Abrams képes volt újra visszarepíteni bennünket egy messzi-messzi galaxisba, úgy, hogy nem irányította a földbe az egész gépezetet. A film szórakoztató, látványos és több helyen is érzelmes: egy igazi űrkaland. Tekintettel a feladat nehézségére, szerintem bőven megengedhetőek a film hibái. Nem igazán tudom elképzelni ugyanis, hogy ezt a túlzottan nagyra nőtt történetet hogyan lehetett volna jobban és szebben lekerekíteni, hogy közben azért kicsit mindenkinek megfeleljen és még szórakoztató is maradjon. Ha valami el is veszett közben, Abramsék mégsem kell, hogy szégyenkezzenek.
A filmet szerzőnk az Apolló moziban látta. Apolló mozi, Miklós u. 1. Tel.: +36 (52) 417-847, e-mail: info@fonixinfo.hu. A pénztár nyitva hétfőtől vasárnapig: 12.45–20.45 óra. Jegyek: 2D normál – 990 Ft, 2D gyermek/diák – 890 Ft, 2D csoportos (20 fő felett) – 790 Ft, 3D normál: 1220 Ft, 3D gyermek/diák – 1120 Ft, 3D csoportos (20 fő felett) – 1020 Ft.
Kapcsolódó cikkek:Cím | dátum |
---|---|
Meglepően szórakoztató lett az új magyar romantikus vígjáték | 2019.12.15 |
Ezekért a dél-koreai élősködőkért biztos izgulni fogunk a moziban | 2019.12.07 |
Egy esős nap New Yorkban romantikával és Woody Allennel | 2019.11.30 |
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)