Túléltük a rettegés debreceni éjszakáit
Szerző: Farkas Gergely | info@dehir.hu Közzétéve: 2018.10.30. 09:00 | Frissítve: 2018.10.30. 10:02
Debrecen – S még azt is megtudtuk, mit éreznek a szörnyeket életre keltő színészek.
Óriási érdeklődés kísérte a Debrecenben harmadjára megrendezett Rettegések Éjszakáját. Zombik, bohócok, Annabelle-ek és még vadabb horrorsztárok várták a rettegni vágyó látogatókat a város széli rendezvényhelyszínen.
A péntektől hétfőig zajló, Rettegések Éjszakája nevet viselő horror-show második napjára érkeztünk, és a kígyózó sorokban álló embertömeg kíváncsi résztvevőjeként sikerült bejutnunk a maszkot viselő, kommandósokkal őrzött vaskapukon. A fokozott védelem nem volt véletlen: odabent csaknem száz megvadult szörnyeteg garázdálkodott és hozta a frászt az emberekre.
Lidérces figurák fogadtak minket és kísértek az őrülettel teli ház felé. A biztonság érdekében csakis csoportokban volt engedélyezett a látogatás. Rögtön az előtérben a Fűrész című filmklasszikus pszichopatája borzongós játékszabályokkal ismertette a jelentkezőket több képernyőről is.
A félelem háza több kisebb helyiségre volt felosztva, így adagolták a fogcsikorgató szörnyűségeket. Elsőként Annabelle tekeredett az idegpályákra, nem kímélve a berendezést: csak úgy törtek az ágymatracot tartó deszkák, ahogy átrohant a helyiségen az első ránézésre aranyoska rém-manó, akit Komáromi Tünde Éva keltett életre.
- A fűrészházban és a bulinegyedben kaptam szerepet. Voltak olyan látogatók, akik egyből megijedtek, amint meglátták a díszletet, de olyan is akadt, aki csak nevetett az alakításainkon – mesélte, színészként hogyan élte meg a riogatást. – Ötösével jöttek az emberek, és sokszor már előre látni lehetett, ki a félősebb típus, ilyenkor őt rémisztettük meg a legjobban. Legtöbbször bevált – természetesen a kiváló díszleteknek és a társammal való együttműködésnek köszönhetően. A bulinegyednél főleg fényképek készültek. Tanulom a színészmesterséget, és sokat segített nekem ez a fajta tapasztalat. Kreativitás szempontjából is jól jött, hiszen megszoktam az emberek reakcióit, és nem estem ki a szerepemből még akkor sem, ha esetleg alakítás közben fényképeztek. A látogatók visszajelzéseiből ítélve egyébként otthonosan mozogtam a karakteremben.
A következő helyiségben segítségért kiáltott egy bajba jutott áldozat a rácsok mögül, de csak elterelte a figyelmet a hátunk mögül közeledő zombi srácról. Szinte érezni lehetett a friss hús és az alvadt vér szagát, miközben élőben szemrevételezhettük a legkegyetlenebb orvosi ellátás horrorisztikus megoldásait. Műtőasztal, láncra vert páciens, véresszájú műtősdoki, halálhörgős, vasorrú banya, tankléptű terrorista oxigénmaszkban, mozdulatlan árnyak, tűfogú komédiás a sarokból előrohanva, és egy halott menyasszony. Fodor Ninettát kérdeztük, milyen élményekkel gazdagodott a jelmezében.
- Különös élmény, hogy teljes álcát jelent a smink és a szerep, amit alakítok. Hiába tudják az emberek, hogy csak be vagyok öltözve, mégis meg lehet rémiszteni őket, mert ahogy belépnek, a tudatuk már előkészíti őket erre. Kifejezetten élvezem ezt a pár napot, és bár személy szerint amúgy félek a sötétben, így kicsit más, mert tudom, hogy "itt én vagyok a gonosz". Ez alkalommal másnak kell rettegnie – árulta el Ninetta, aki egyébként nagyon szereti a horrorfilmeket.
A drámai elmúlás és rideg gyilkosok házából kilépve újabb akadálypálya várt ránk az éjszaka prérijén. A koromsötétben nem lehetett tudni, mikor lep meg egy szapora kéz az avarból. S miközben egy terjedelmes rezervátumban bandukolhattunk, gépfegyveres katonák szólítottak fel minket a tovább haladásra. A húscafatos emberi fejet felénk lóbáló pokolfajzat után a költői könnyedséggel előlibbenő szellemlány következett a tóparti fák mögül...
Igazi veszélyt természetesen nem tapasztaltunk. A horror a szórakoztatóipar egyik legstabilabb műfaja: ahogy a filmek végén rendre sértetlenül kisétálhatunk a moziteremből, most is sikerült túlélnünk a sátáni körtáncot és hazafelé indulni. Bár tény, hogy azért sűrűn vissza-visszapillantottunk, hiszen azok a rémisztő kacajok még sokáig ott visszhangoztak a fülünkben.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)