A nosztalgia krémes a debreceniek kedvenc süteménye
Szerző: Takács Péter Levente | takacs.peter.levente@dehir.hu Közzétéve: 2013.04.12. 08:31 | Frissítve: 2013.04.13. 09:50
Debrecen – Bár az oroszkrém- és a csokitorta helyét átvette a dobos- és a Feketeerdő torta, a krémes és a többi klasszikus sütemény még mindig verhetetlen – mondja Gara Gyula mestercukrász.
Újra régi fényében tündökölhet az Aranybika, ha valóra válnak Boros József elképzelései. A debreceni üzletember egymilliárd forint plusz áfáért vette meg a 2010 november óta árusított patinás szállodát. A régi szárnyat üzletemberek részére, míg az új szárnyat családi, ifjúsági, de magas színvonalú szállodának szeretné átalakítani. A lenti részre cukrászdát, valamint éttermet álmodott Boros József, aki a szállodában töltötte tanulóéveit és évekig itt is dolgozott.
Az üzletember vágyainak egy része már teljesült, hiszen az épületbe visszaköltözött az a cukrászda, amely korábban majd egy évtizedig működött a hotel alatt. Gara Gyulával, a cukrászda tulajdonosával az új üzlet megnyitása kapcsán beszélgettünk a költözésről és egyúttal a debreceni cukrászat helyzetéről.
A családi vállalkozás – Gara Gyula mellett felesége, lánya és fia is a cukrászában dolgozik, sőt már az unokák is szívesen gyurmáznak a konyhában – először 2000 karácsonya előtt nyitott üzletet az Aranybika alatt. Ez egészen 2008-ig üzemelt, ekkor azonban megsúgták nekik, hogy gondok lehetnek a szállodánál, így a távozás mellett döntöttek. A Kálvin téri cukrászdájuk már 1980 óta működik folyamatosan, de a főtéri üzlet bezárása miatti hiányt is pótolni akarták, ezért döntöttek 2011-ben az újabb egység nyitása mellett a Simonffy sarkon, amely egészen március végig működött.
- Nem is igazán gondolkodtam a váltáson, amíg Boros József fel nem ajánlotta a lehetőséget, hogy költözzünk vissza az Aranybikába. Elmondta, hogy olyan elismert üzleteket szeretne az épület aljában, amelyeket szeretnek a debreceniek. Pénteken beszéltünk, szombaton átadta a kulcsokat, hétfőn kezdődtek a munkák, szombaton pedig már nyitottunk is. Szerencsére az ismerős vállalkozók segítettek, így gyorsan átköltözhettünk, a bútorok egy részét is magunkkal hoztuk – mesélte a mestercukrász.
Mint mondja, a debreceniek is örültek a változásnak. Sokan megszólították rakodás közben az utcán, mondták, milyen jó, hogy újra itt vannak. Persze ezért meg kellett dolgozni, jegyzi meg a mestercukrász, kiemelve, mindig is arra törekedenek, hogy a vevők igényeit minél magasabb szinten kielégítsék, bár ez nem mindig egyszerű.
- A süteményeket nagyon könnyű elrontani. Elég egy nem megfelelő alapanyag, amely a készítés pillanatában még jó, de másnap már nem az igazi, s az édességnek nem olyan az íze... Éppen ezért nagy hangsúlyt fektetünk az alapanyagok kiválasztására. Szinte minden hazai, sőt, nagyon sok hozzávaló debreceni termelőtől származik, helyi gazdáktól vásároljuk a tejet, a tojást, így tudom, hogy jó minőséget kapok. Megbízok a termelőben, és olcsóbb is, mintha viszonteladóktól szereznénk be. Egyébként lokálpatrióta vagyok, úgy gondolom, miért ne segítenénk egymást, mi, debreceni vállalkozók, ha tudjuk – magyarázta Gara Gyula.
A vásárlókat azonban sokkal jobban érdekli a végeredmény, mint az alapanyag. Sokan a klasszikus süteményeket, sokan pedig a saját „alkotásokat” szeretik jobban.
- Volt egy olyan törzsvendégünk, aki éveken, sőt évtizedeken keresztül Rigó Jancsit evett a születésnapján, egyszer azonban megkérdezte, nincs-e valami hasonló, de inkább torta jellegű süteményünk, s így született a Rigoletto, amely teljes nevén Rigóból lett torta – idézte fel a régi történetet a mestercukrász.
A régi nagy kedvencek mellett a vásárlók folyamatosan keresik az újabbnál újabb süteményeket és tortákat is. Annak idején a cívisek inkább az olcsóbb tésztákat fogyasztották: kalácsokat, kelt tésztákat ettek, amelyekhez lekvárt vagy szezonális gyümölcsöket használtak, diót, szilvát, almát vagy éppen mákot.
- A nagy cukrászüzemek elterjedése idején divatba jöttek a vajkrémes torták, akkoriban az oroszkrém és csokitorta volt a nagy sláger. Utána a joghurtos és a gyümölcsös sütemények lettek népszerűek. Az új cukrászdák megjelenése jót tett az iparnak, felpörögött a verseny a cukrászdák között, akik egyre több újdonsággal jelentkeznek. Napjainkban leginkább az ország tortáit viszik: szatmári szilvatorta, pándi meggytorta, kecskeméti barackos kölestorta, szabolcsi almás máktorta. Emellett kedveltek a sajttorták és persze a klasszikus sütemények: krémesek, Feketeerdő torta, a csokitortát pedig a dobostorta váltotta. Mi utóbbinál a csokoládés vajkrémet párizsi krémre cseréltük, amibe kakaó helyett valódi csokoládét teszünk, így sokkal finomabb – magyarázta Gara Gyula.
A mestercukrász azt is elárulta, folyamatosan figyelik, hogy melyik süteményből mennyit vásárolnak. Így kiderült, hogy a nosztalgia krémes a debreceniek abszolút kedvence. A dobogón kapott helyett a dobostorta és a kardinális szelet is, idén feljött a kedvencek közé a sajttorta és a praliné szelet, az egyik üzletükben pedig a Feketeerdő torta volt a favorit.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)