Több fizetés, kalandvágy, örök nyár... – miért csábító a külföldi munka?
Szerző: Dehir.hu | info@dehir.hu Közzétéve: 2013.07.17. 07:52 | Frissítve: 2013.07.17. 19:19
Debrecen – Nincs olyan hely a világon, ahol ne dolgoznának, élnének földijeink. De vajon csak anyagi okokból hagyták el a szülőhazájukat, vagy más is vonzza, hajtja őket?
Orosz Tímeát annak idején nem vették fel egyetemre az érettségi után, és emiatt eredetileg fél évre ment ki Angliába au-pairnek, hogy ne otthon vesztegesse az idejét. Aztán a szerződését meghosszabbították egyévesre. Ennek letelte után költözött Brightonba, és hotelrecepción kezdett dolgozni. Onnan váltott telemarketingre, majd egy bankhoz került pénzbehajtóként, most pedig mint elemző dolgozik ugyanott.
– A megélhetés sokkal könnyebb itt, igaz, minden drágább is, hiszen például egy stúdiólakás bérlése havi 500-600 font, plusz a rezsi, ami 100-200 font. Én most szerencsére jól keresek, és emiatt nehéz munkát váltanom, mivel az elmúlt pár évben lejjebb estek a fizetések, valamint kevesebb a „jobb” munka – fogalmazott Tímea. – Itt egyébként minimálbérből is meg lehet élni, szoba bérelhető, futja a számlákra, lehet enni-inni, és nem kell nagyon megszorítanod magad, hogy jól éljél.
Tímeáéknál, Brightonban nagyon jó a légkör, s ha az idő is kellemes, akkor lent van a parton. Sok program van, koncertektől a művészeti kiállításokon át az ételfesztiválokig minden. – Mindenkit elfogadnak itt, nincs ítélkezés, úgy viselkedsz, ahogy akarsz, nagyon egyedi tehát ez a város – összegezte beszélgetőtársunk, aki elárulta azt is: Magyarországra nem tervez visszaköltözni.
Nem hiszi ugyanis, hogy egy érettségivel sokra menne, angolul pedig már mindenki beszél, úgyhogy az sem lenne az előnye. Azt viszont tervezi, hogy másik országba települ, ahol a klíma jobb; náluk most az a legnagyobb hátrány, hogy szinte csak egy évszakuk van (egész évben néhány fok különbséggel), és hiányzik neki az igazi napsütéses nyár.
Egyedül és családdal
– Csakis a pénz miatt mentem külföldre, ahol építőiparban dolgozom, klímaszerelőként – mondta el érdeklődésünkre László, aki azt kérte, ennél többet ne áruljunk el róla. – Az életszínvonaluk európai szinten van, s a fizetés négy, négy és félszerese az itthoninak. A kinti emberek befogadóak, toleránsak. Igaz, mi belefutottunk olyan lengyel kollégába is, aki szeretett volna keresztbe tenni nekünk, de szerintem ez csak egyedi eset volt.
Tapasztalatai szerint sajnos itthon nem lehet boldogulni, s emiatt újra és újra vissza kell mennie külföldre. De mindig haza is vágyik a családjához – a megoldás tehát az lenne, ha együtt mennének ki. – Ennek ellenére, bárhogyan is alakul a sorsunk, mindig is Magyarország lesz a hazánk! – szögezte le a férfi.
Lászlóval szemben Vass Csaba már azt is eldöntötte, hogy családostul települ Németországba, s éppen a napokban utazott ki véglegesen a feleségével és a két kisgyerekükkel.
– Magyarországon sok a munka, de kevés a fizetés, és nekem az ötleteimmel se tudtak mit kezdeni a főnökeim. Mindemellett a devizahitel is sújtott minket, így ezek miatt másfél éve Németországba mentem szerencsét próbálni a jobb élet reményében – elevenítette fel a fiatalember.
– Most egy olyan üzemben dolgozom, ahol újrahasznosított papírból gyártunk kartont, és a fizetésemből félretenni is tudunk – hallhattuk Csabától, aki szerint ott az iskola is könnyebb, amiatt pedig a gyerekeiknek is jobb lesz majd. Van a közelükben egy tó, szabadidejükben oda is tudnak kirándulni.
Kitörni az albérletből
Máté-Kiss Boglárka már a Balatonon élt a távozása előtt. Ám elege lett abból, hogy tulajdonképpen a nyári három hónapnyi, jónak mondható fizetéséből kellett volna megélnie tizenkét hónapon keresztül. Ha éves álláshoz jutott, az is csak a létfenntartáshoz volt elég, megtakarításra nem is gondolhatott. Márpedig nem egy albérletben akart megöregedni, másnak a bútorai között.
2007 óta Ausztriában dolgozik felszolgálóként, télen Tirolban, egy síparadicsomban, nyáron pedig Karintiában, tóparton. Nem éves állás, szezonmunka. Az otthoni fizetés többszörösét lehet megkeresni, úgy, hogy az embernek helyben minimális kiadásokkal kell számolnia. – Nem akarom számszerűsíteni a bevételeket és a kiadásokat, mert nem is lehet – mutatott rá a hölgy –, hiszen végzettségtől, nyelvtudástól, gyakorlattól és még sok egyéb tényezőtől függ az itteni munkabér összege.
– A környezet gyönyörű. Embereket illetően nem lehet általánosítani: ahogy mindenhol, itt is akadnak barátságtalan bunkók, de nem ez a jellemző. Ami számomra talán a legszembeötlőbb különbséget jelenti Magyarország és Ausztria között, az az, hogy a hivatalos ügyintézés bár korántsem egyszerű, de sokkal gördülékenyebb, mint otthon. Az alkalmazottak többnyire segítőkészek és barátságosak. Emiatt az ember sokkal kisebb nyűgként éli meg ezeket a teendőket, mint kis hazánkban – ecsetelte Boglárka.
A teendői közepette saját honlapot is készít – osztotta meg velünk –, a munkájával kapcsolatban pedig azt tervezi, hogy pár éven belül befejezi. Legalábbis a mostani formájában.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)