Kik örvendeztetik meg szeméttel a Hortobágy utca lakóit?
Szerző: Szénási Miklós | info@dehir.hu Közzétéve: 2013.03.17. 08:34 | Frissítve: 2013.03.18. 12:57
Debrecen – A Vénkert szélén található utcában élők évtizedek óta küzdenek a szeméttel. Azzal, amit a környékükön szórnak szét. Valakik. Jegyzet.
Már-már történelminek tekinthető az, ahogy kialakult a Vénkert szélén található utcán a szemét, a felesleges hulladék jelenléte. A belvároshoz közeli utca, melynek egyik oldalán tíz-és négyemeletes panelházak állnak, a másikon pedig elszórva kisebb-nagyobb kertes épületek, kifejezetten kellemes, jó hangulatú lenne különben. Van itt zöld fű, parkoló, a közelben játszótér. Igaz, a környék folyamatosan öregszik, hiszen a hetvenes évek közepén költöztek ide az első, akkor még fiatal, egy-két-három gyerekes lakók.
Mára talán több nyugdíjas rója az utakat, és kevesebb gyerek szaladgál ezen a részen, de ennek nincs jelentősége a szemét-ügyet illetően. Ami jó ideje sokaknak okozhat bosszúságot. Valamikor ugyanis a parkoló Kar utcai torkolatával szemben egy konténer állt. Nem volt rossz, mivel sok hulladékot elnyelt, sokan jártak erre a környékbeli lakásokból. Viszont idehordta a szemetét a Kar utca sarkáról az akkor még üzemelő boltos is. S ha nem fért bele a konténerbe, akkor lelökte mellé. Amit aztán gyakran szétszórtak, széthordtak a guberálók. Sokszor vitte a szemetet a szél, szépen beterítve vele ezt a vidéket – emlegetik a környékbeliek. A konténer végül eltűnt, elvitték. A szemét viszont maradt. Akik megszokták, hogy odadobták, azok most is idehozták a dobozokat, zsákokat, felesleges hulladékokat, és kialakítottak egy kis spontán hulladéklerakót. Aminek persze nem örültek a panelban élők. Néha lehetett hallani, hogy egy-két bátrabb lakó a tettek mezejére lépett, és kikiabált az ablakon azoknak, akik csak úgy idekanyarodtak egy szépen tunningolt Zsigulival vagy Golffal, s kezdték kiszórni a felesleges cuccaikat, hogy talán máshova kéne vinni a szemetet. Harcuk azonban eléggé kilátástalan volt. Lehet, hogy a Golfos vagy a Zsigás elhúzott, de később visszatért, s csak kidobta az ócska mosógépet, a vissza nem váltható üvegeket, a megunt tankönyveket, vagy éppen az építési törmeléket. S nem zavarta a konténer hiánya a boltost sem, aki továbbra is ezt a változatot részesítette előnyben a szemétszállítás hivatalos útja helyett. Jött, és letette a dobozokat, a penészes narancsot, a feleslegessé vált göngyöleget. A lakók meg bosszankodtak tovább, hogy senki nem tud úrrá lenni a helyzeten. Gondjaikon még a rendszerváltás sem segített.
Valami halvány reménysugár aztán mégis derengeni kezdett a horizonton, amikor a városban megjelentek a szelektív hulladékgyűjtő szigetek. Itt is kialakítottak egyet, éppen az ötös számú lépcsőháznál. Négy szép kis konténer ott pompázik azóta is: kettő a papírnak, egy az üvegeknek, egy pedig a műanyagoknak. Örömmel jelentenénk, hogy ettől kezdve minden baj megoldódott, semmi probléma mostantól, rend van, fegyelem, béke és szeretet – de sajnos, ez nincs így. Bár az ötlet jó, hogy gyűjtsük szelektálva a szemetet, de az emberi természetet nem olyan egyszerű megváltoztatni. Nem feltétlenül lehet még hosszú évek alatt sem jó irányba terelni a gondolatokat. Az emberek ugyanis úgy vannak összerakva, hogy a legkényelmesebb megoldásokat keresik. Igaz, hogy a használt tévé és monitor nem fér bele egyik kategóriába sem (mert nem papír, nem üveg, nem műanyag...), de azért idehozzák. Ahogy az óriási kartondobozokat, a kerti szemetet, a költözésnél feleslegessé vált széket és sok minden mást is. Az más kérdés, hogy ezek jó része a konténerekbe sem fér bele, tehát mellé teszik. Aztán majd jön valaki más, aki meg belerúg ebbe is, abba is. Mert szeretne elférni, hiszen nála is súlyos holmik vannak. Ennélfogva aztán ez a szelektív gyűjtősziget leginkább egy helyi szemétdombra hasonlít.
S ahogy a környékbeliek mondják, a hagyomány egészen sajátos módon él tovább a konténereknél. Ahogy az előző helyre is szívesen tették le felesleges szemetüket a környékbeli boltosok, ez most és itt is így van. Úgy mondják a környékbeliek, tapasztalataik szerint, valahonnan a Csemete utca környékéről időről időre rendszeres érkezik ide is bolti eredetű hulladék.
S mielőtt bárki azt mondaná, hogy ugyan már, nagyobb ennek a történetnek a füstje, mint a lángja, itt jegyezzük meg: előfordult, hogy valaki úgy gondolta, próbát tesz, mi éghető itt és mi nem. A gondolatot tett követte, és az emberi beavatkozás következtében az egyik konténer konkrétan kigyulladt. Szóval volt itt akkor füst is, láng is... Aminek pontosan annyira nem tudtak örvendezni a Hortobágy utcaiak, mint az idehordott szemétnek, vagy a szemetet guberáló, olykor azt szétszóró hajléktalanoknak sem...
Nem tudjuk, mi lesz a történet vége. Jelenleg itt tartunk. S ahogy a képen látszik, egy átlag vasárnap például így néz ki a szelektív sziget környéke. A látvány finoman szólva is undorító.
HOZZÁSZÓLÁSOK (0)